ای مادر عزیز، که جانم فدای تو                            قربان مهربانی و لطف و صفای تو

هرگز نشد محبت یاران و دوستان                          همپای محبت و مهر و وفای تو

مهرت برون نمیرود از سینه ام، که هست               این سینه خانه تو و این دل سرای تو

ای مادر عزیز، که جانم فدای تو                            قربان مهربانی و لطف و صفای تو

هرگز نشد محبت یاران و دوستان                          همپای محبت و مهر و وفای تو

مهرت برون نمیرود از سینه ام، که هست               این سینه خانه تو و این دل سرای تو

آن گوهر یگانه دریای خلقتی                                کاندر جهان نشناسد بهای تو

مدح تو واجب است ، ولی کیست آنکسی                  کاید برون از عهده ی مدح و ثنای تو

هر بهره ای بردم از حسن تربیت                           باشد ز فیض  کوشش بی منتهای تو

ای مادر عزیز که جان داده ای مرا                       سهلست اگر اکنون جان دهم برای تو

گر جان خویش را هم برایت فدا کنم                       کاری بزرگ نیست که باشد سزای تو

تنها همان تویی که چون برخیزی از میان              هرگز کسی دیگر ننشیند جای تو

خشنودی تو مایه خوشبختی من است                    زیرا که بود رضای خدا در رضای تو

گر بود اختیار جهانی بدست من                           می ریختم تمام جهان را بپای تو