"کریسمس"، جشنی که هر ساله نوید آغاز سال نوی میلادی را به جهانیان می‌دهد، یک جشن مذهبی برای مسیحیان است که در طول تاریخ خود، دگرگونی‌های بسیاری را تجربه کرده است. آنگونه که از تاریخ بر می‌آید، کریسمس در قرن چهارم میلادی که امپراطوری روم (بیزانس) بطور رسمی آیین مسیحیت را پذیرفت، در دنیای غرب رایج شد و به مرور زمان، نشو و نما گرفت .

"کریسمس"، جشنی که هر ساله نوید آغاز سال نوی میلادی را به جهانیان می‌دهد، یک جشن مذهبی برای مسیحیان است که در طول تاریخ خود، دگرگونی‌های بسیاری را تجربه کرده است. آنگونه که از تاریخ بر می‌آید، کریسمس در قرن چهارم میلادی که امپراطوری روم (بیزانس) بطور رسمی آیین مسیحیت را پذیرفت، در دنیای غرب رایج شد و به مرور زمان، نشو و نما گرفت .
مورخان می‌گویند این جشن گرچه متعلق به مسیحیان است اما در اصل از ایران باستان و آیین "مهر" (میترائیسم) گرفته شده و به همین دلیل، با دی و شب یلدای ایرانی همزادی و اشتراکات فراوان دارد. آنان در این زمینه به اختلاف نظرهای موجود بر سر سالروز ولادت حضرت عیسی(ع) استناد می‌کنند و می‌گویند که بحث میان بزرگان عالم مسیحیت و تاریخ نگاران درباره روز میلاد آن حضرت چنان زیاد است که نمی‌توان در این باره، روزی را مشخص کرد.
زمان "کریسمس" اکنون نیز میان شاخه‌های مختلف مسیحیت اعم از ارتدوکس ، کاتولیک و پروتستانها، متفاوت است و هریک، مبنایی را برای آن تعیین کرده‌اند گرچه همگی به سالروز تولد "مهر" (میترا) - خدای پاکی- در ایران باستان نزدیکند. آداب و رسوم کریسمس نیز در طول زمان دچار دگرگونیهای بسیار شده است به‌گونه‌ای که می‌گویند هدیه‌دادن و شیرینی‌های متنوع و رنگارنگ آن در قرن نوزدهم میلادی توسط تاجران یهودی در اروپا رایج شد. عده بسیاری نیز معتقدند که "بابانوئل"، شخصیت افسانه‌ای که مسیحیان را در ایام کریسمس با هدایای خود، خوشحال می‌سازد، در واقع از "عمو نوروز" ایرانی الهام گرفته و در ابتدا، لباسی سبز بر تن داشته است. علت تغییر رنگ بابانوئل به لباس قرمز مشخص نیست و به همین دلیل، امروزه عده‌ای - به طنز یا جدی- معتقدند که شرکت کوکاکولا، چنین رنگی را به آن داده است. بابانوئل پیش از این به کودکان هدیه می‌داد اما چند دهه است که به لطف تبلیغات دنیای مصرف، دادن هدیه به بزرگان را نیز مد کرده است .
با وجود این، برگزاری کریسمس در کشورهای مختلف مسیحی بنا به سنت و رسم و رسوم آنان، تفاوتهایی نیز با یکدیگر دارد.
کریسمس بار دیگر در حال نزدیک شدن است و مردم برای جشن گرفتن تولد حضرت عیسی مسیح(ع) به کلیساها می‌روند. در این دوران، به خصوص رایج است که مسیحیان از دستورهای حضرت عیسی(ع) پیروی می‌کنند، اما چیزی که به خوبی درک نشده، این است که مسلمانان هم حضرت عیسی(ع) را دوست داشته و به وی احترام می‌گذارند، چرا که او نیز یکی از پیام‌آوران خدا برای بشریت بوده است.
 به نقل از سایت ?مک هال?، شخصیت حضرت عیسی(ع) در اسلام، نقشی اساسی دارد و مسلمانان ایمان دارند که خداوند، انجیل را به عیسی داده است، همان‌گونه که تورات را بر موسی(ع)، زبور را بر داود(ع) و قرآن را بر محمد(ص) نازل کرده است. جالب است بدانیم، مسلمانان تا زمانی که به حضرت عیسی(ع) ایمان نیاورند، مسلمان به شمار نمی‌روند و اسلام، تنها دینی است که بر مسیحیت گواهی داده است. همچنین اسلام، احترام خاصی نیز برای حضرت مریم(س) قایل است و در قرآن نیز سوره ?مریم? به زندگی وی اختصاص دارد. زندگی عیسی مسیح(ع) برای مسیحیان و غیرمسیحیان واقعه مهمی است.
هم مسلمانان و هم مسیحیان می‌توانند درس‌های بسیاری از کریسمس بگیرند، اما گاه به نظر می‌رسد، این جشن سالانه، پیروزی سمبل‌های شرک بر دین عیسی(ع) است و در این‌‌باره اختلافی وجود ندارد، چراکه سمبل‌های گرفته‌شده از دین‌های غیرخداپرستانه، تولد و درس‌های حضرت عیسی مسیح(ع) را تحت‌الشعاع قرار داده است این اختلاط باعث اختلال در اصول اساسی مسیحیت مانند روحانیت، سادگی، فروتنی، مهربانی و بخشندگی است.
کریسمس برهه‌ای افتخارآمیز از سال است، اما هر ساله چهره حضرت عیسی(ع) و آموزه‌های وی بیشتر و بیشتر از این مراسم رخت برمی‌بندد. ولی به هر حال، نکته مثبتی هم دارد که اگر نبود، روابط خانوادگی از انچه امروزه دیده می شود بدتر بود و درواقع، تنها فرصتی است که خانواده‌ها تلاش می‌کنند، پیوندهای شکسته‌شده‌شان را ترمیم کنند.

در جنگ جدایی دین از مدارس و دولت، کریسمس پیروزی بزرگی در بازگرداندن روحانیت به زندگی فرد است. واقعا خجالت‌آور است که به جای ?کریسمس مبارک? از الفاظی مانند ?تعطیلات مبارک? و ?تبریکات فصلی? استفاده شود که بیشتر ناشی از تمایلات تجاری است. انکار مسیحیت در جشن‌های کریسمس به هیچ‌کس کمک نمی‌کند. درواقع ما مسلمانان از وجود محتواهای بیشتر مسیحیت استقبال می‌کنیم و احترام خود را به روش خودمان و با برپایی جشن به حضرت مریم(س) و فرزندش نشان می‌دهیم.
در حالی که عده‌ای می‌کوشند تا مسلمانان و مسیحیان را از هم جدا کنند، ما با نیرویی جدایی‌ناپذیر با یکدیگر متحد می‌شویم؛ نیرویی که پیام ?عشق?، ?صلح? و ?آموزه‌های فراموش‌ناشدنی? حضرت عیسی(ع) بوده و از سوی پیروان هر دو دین پذیرفته شده است.
این جمله فراموش‌ناشدنی است: ?عیسی پسر مریم گفت: دنیا یک پل است، از آن بگذرید، اما خانه‌ای بر آن نسازید. کسی که به روز آخرت معتقد است، امید به ابدیت دارد، اما این دنیا، تنها یک ساعت است. آن را در ستایش و دعای خداوند برای آسایش در روزی نادیده بگذرانید?؛ این جمله‌ای است که بر سردر بزرگ‌ترین معماری مسلمانان، مسجد ساخته شده توسط امپراتور اکبر در استان ?آگرا? در شمال هند نوشته شده است.
 چرا تولد حضرت عیسی(ع) در همه جهان جشن گرفته می‌شود، به ویژه در آمریکا، اما پیام صلح و عشق وی تقریبا نادیده انگاشته می‌شود؟